«تأمین انرژی»، یکی از مهم‌ترین چالش‌های کشورها میباشد. در این بین کشورهایی که از منابع انرژی کم‌تری برخوردار هستند، بیش‌تر از کشورهای دیگر با چالش کمبود انرژی درگیر هستند. سازمان‌های بین المللی و منطقه‌ای تلاش‌های زیادی را برای رفع این مشکل انجام دادهاند. یکی از نمونه های موفق از این تلاش‌ها، تشکیل معاهده یا پیمان منشور انرژی است. در این پیمان تلاش شده است کشورهای عضو تعهداتی را در مقابل سرمایهگذاران خارجی در حوزه تأمین انرژی عهده دار شوند تا بلکه در پناه این حمایتها سیاسی یا دیپلماتیک و اجرای تعهدات داخلی کشورها، سرمایه گذاران بتواند با امنیت بیش‌تری به سرمایه گذاری بپردازند. آرای داوری که از این مراجع صادر شده و بعضاً به صورت عمومی منتشر شده است، رویه هایی را ایجاد نموده است. صدور این آرا براساس اصولی بوده است؛ از جمله اصل رفتار منصفانه و عادلانه، اصل ایجاد حداکثر امنیت و مراقبت پایداریا حمایت و امنیت کامل، اصل عدم ایجاد شرایط سخت با انجام اقدمات تبعیض‌آمیز و نامتعارف نسبت به سرمایه گذار، اصل رعایت حداقل استانداردهای رفتاری و اصل امکان گنجاندن شرط چتری. از آن‌جا که کشور ایران، یکی از منابع اصلی تأمین انرژی برای کشورهای دیگر است و نیز با توجه به این‌که کشور ایران عضو ناظر در پیمان میباشد و تلاش میکند شرایط مقرراتی خود را به حدی برساند که برای عضویت اصلی پیمان قابل قبول باشد؛ بعد از انقلاب تلاش‌های زیادی را در جهت همگام شدن با سازمان‌ها و رویه های تجارت بین الملل و مخصوصاً در حوزه صنعت نفت انجام داده است.
)