دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب
چکیده
استفاده روش «داوری» برای حل و فصل اختلافات در مسائل و موضوعات تجاری به صورت فزایندهای درحال گسترش است. و امروزه تجار بینالمللی معمولاً سعی میکنند دعاوی خود را از طریق داوری حل و فصل کنند. از سوی دیگر دادگاه‌ها با شروع داوری در بسیاری از موارد، حق دخالت در اموری را که به اراده طرفین به نهاد داوری واگذار گردیده است، ندارند؛ اما در مواردی حق نظارت قضایی برای دادگاه مقر داوری شناخته شده است. مواردی از قبیل نصب و جرح داوران، تعیین داوران، صدور دستور موقت، احراز خاتمه اختیارات داوران، ابطال رأی و اجرای رأی. در قانون داوری تجاری بینالمللی ایران، مصوب1376 نیز این حق نظارت قضایی در ماده6 به صراحت بیان شده است. در این ماده، دادگاه مقر داوری به عنوان مرجع صلاحیتدار برای حق اعتراض شناخته شده است. در این ماده همچنین بیان شده است که تصمیمات دادگاه قطعی و غیرقابل تجدید نظر است. در تحقیق پیش رو، به روش توصیفی-تحلیلی سعی خواهد شد موارد مداخله دادگاه در امر داوری در قانون تجاری بین المللی ایران؛ به صورت جامع تشریح و تبیین گردد
)